Kenevir: Robert Clarke ve Mark Merlin tarafından yazılan Evolution and Ethnobotany (University of California Press, 2016), bu ünlü bitkinin doğal kökenleri ve erken evriminin kapsamlı, disiplinler arası bir araştırmasıdır ve insan toplumlarının gelişimindeki tarihi rolünü vurgulamaktadır. Bu bölümde kenevir tohumlarının insan tüketimi için besleyici faydaları detaylandırılmaktadır.
En yaygın olarak kenevir tohumları çiğ ya da kavrulmuş olarak bütün halde yenir ya da öğütülerek genellikle pirinç veya başka bir tahılla birlikte lapa haline getirilir. Botanik olarak konuşursak, Kenevir tohumları aslında sert kabuklu, tek tohumlu meyvelerdir (achenes olarak adlandırılır) ve kendi embriyosunu veya onu yiyen hayvanı besleyen içindeki yumuşak, beyaz çekirdek aslında “tohumdur.” Birçok yazar yanlışlıkla kenevir tohumunu “tahıl” veya “tahıl” olarak adlandırır çünkü bir tarla ürünü olarak yetiştirilir ve gerçek tahıllara benzer bir besin sağlar (örn, pirinç, darı, buğday, arpa, çavdar, vb.), ancak kenevir aslında nispeten yüksek protein ve düşük karbonhidrat içeriğine sahip bir yağlı tohumdur. Kenevirin yağ bakımından zengin tohumları, ilk insanlar tarafından yayılması için bir başka önemli teşvik sağlamıştır.
Kenevir tohumunun besin değeri oldukça olağanüstüdür; yüzde 20 ila 25 oranında kolay sindirilebilir edestin tipi proteinler, yüzde 20 ila 30 oranında karbonhidratlar ve yüzde 25 ila 35 oranında yenilebilir yağın yanı sıra sindirim sisteminden geçen ve böylece kaba yem görevi gören yaklaşık yüzde 10 ila 15 oranında çözünmez lif içerir. Kenevir tohumundan elde edilen çoklu doymamış yağ yüksek oranda esansiyel yağ asitleri (EFA'lar) içerirken, kenevir tohumunun tamamı aynı zamanda fosfor, potasyum, magnezyum, kükürt ve kalsiyumun yanı sıra mütevazı miktarlarda demir ve çinko da dahil olmak üzere etkileyici bir mineral yelpazesi sağlar; bunlardan sonuncusu insan yağ asidi metabolizması için önemli bir enzim kofaktörüdür. Ayrıca kenevir tohumu, A vitamininin öncüsü olan karoten için de uygun bir kaynaktır. İnsanlar evcil hayvan beslemeye başladığında, kenevir tohumu ve kenevir tohumu yağı çıkarıldıktan sonra kalan protein açısından zengin tohum keki besleyici yemler olurdu.
Kenevir tohumunun besin değeri, ilk insan gruplarının tamamen olgun, dişi Kenevir bitkileriyle karşılaştığı her yerde onu muhtemel bir protein ve yağ kaynağı haline getirmiştir. Buna ek olarak, kenevir tohumu yağının aydınlatma yakıtı, ahşap koruyucu ve sabun bazı gibi gıda dışı birçok kullanım alanı vardır. Bir protein ve karbonhidrat kaynağı olarak temel değerinin ötesinde, kenevir tohumlarının ilk insanlar için temel besinsel önemi, dikkat çekici derecede yüksek EFA seviyelerinde yatmaktadır. Omega-3 ve omega-6 yağ asitleri (çoğunlukla kenevir tohumundaki linoleik ve linolenik asitler) insan beslenmesi için “esastır” çünkü hayati metabolik yaşam süreçlerini yürütmek için gereklidirler, ancak bunları diğer moleküllerden sentezleyemeyiz. Gerçek tahıllar ve bakliyatlar mükemmel karbonhidrat kaynaklarıdır ve önemli düzeyde diyet proteinleri ve yağları içerirler, ancak EFA'lardan, özellikle de insan yaşamı için hayati önem taşıyan omega-3 ve omega-6 yağ asitlerinden neredeyse yoksundurlar. Bu nedenle, EFA'ları temel tarla bitkilerimizin yanı sıra diğer gıdalardan da almalıyız. Keten, çuha çiçeği (Oenothera biennis) ve hodan (Borago officinalis) gibi birkaç tohum yağı ile birlikte bazı balık yağları EFA bakımından yüksektir, ancak kenevir insan sağlığı için ideal bir EFA oranına sahip olması bakımından özeldir.
Cannabis'den daha fazlası: Evrim ve Etnobotanik:
- Yapay Ortamlar ve Endüstriyel Kenevirin Yaygınlaşması
Cannabis den alıntılanmıştır: University of California Press'in izniyle Robert Clarke ve Mark Merlin tarafından yazılan Evolution and Ethnobotany (2016) kitabından alınmıştır.
