Cannabis: Evolution and Ethnobotany(University of California Press, 2016) van Robert Clarke en Mark Merlinis een uitgebreide, interdisciplinaire verkenning van de natuurlijke oorsprong en vroege evolutie van deze beroemde plant, waarbij de historische rol ervan in de ontwikkeling van menselijke samenlevingen wordt belicht. Dit deel komt uit het hoofdstuk over “The Cultural Diffusion of Cannabis”.
Tegen het einde van het tweede millennium en in de eenentwintigste eeuw onderging de cannabisproductie belangrijke veranderingen die de evolutie en verspreiding van zowel hennep- als marihuanavariëteiten tot ver in de nabije toekomst zullen sturen. Vervolging van de teelt van drugscannabis in westerse landen leidde tot steeds zwaardere straffen en clandestiene kwekers verplaatsten hun gewassen naar binnen onder kunstmatige kweekomstandigheden om opsporing door de politie te voorkomen. Tegelijkertijd kreeg industriële hennep in veel rechtsgebieden een nieuwe wettelijke status; bijgevolg verspreidde de commerciële vezel- en zaadteelt zich over Europa, begon de zaadproductie in Canada en Nieuw-Zeeland en werden op veel plaatsen veldproeven met hennep en kweekprojecten opgezet. Aziatische landen zoals China breidden ook de hennepproductie uit om aan de toegenomen westerse marktvraag te voldoen. Er worden nieuwe industriële hennepvezel- en zaadvariëteiten ontwikkeld met behulp van intersoorthybriden tussen C. sativa ssp. sativa NLH en C. indica ssp. chinenesis BLH, met de bedoeling het bereik van de industriële hennepproductie uit te breiden naar meer equatoriale gebieden waar de huidige Europese NLH-cultivars niet goed groeien. Het kweken van medische cannabis was gericht op een hoger THC- en ander cannabinoïdegehalte en op unieke terpenoïdeprofielen. Hoewel de Verenigde Staten de grootste importeur van hennepvezels en -zaadproducten ter wereld zijn geworden, verzetten zij zich nog steeds tegen de legalisering van de industriële hennepteelt. Al deze trends zijn het gevolg van veranderingen in de legaliteit van Cannabis, zowel beperkend als ondersteunend, in westerse samenlevingen. Dit betreft zowel de aanscherping van wetten om de illegale drugsproductie in te dammen als de aanvaarding van hennep als een levensvatbaar industrieel gewas en de daaruit voortvloeiende wijziging van nationale drugwetten en internationale verdragen om de teelt ervan toe te staan.
Noord-Amerikaanse en Europese BLD × NLD sinsemilla-rassen worden nu algemeen geteeld in de meeste westerse landen, waaronder Australië en Nieuw-Zeeland. Moderne hybriden en uitheemse landrassen bereiken vaak landelijke agrarische culturen in ontwikkelingslanden waar boeren ooit hun eigen traditionele vezel- en drugslandrassen kweekten, en de laatste jaren wordt in Noord-Amerika en Europa geproduceerd hybride zaad steeds vaker gekweekt in traditionele marihuana- en hasjproducerende landen (bijv. Mexico, Marokko, Nepal, Jamaica, Colombia en Thailand). De traditionele buitenkweek en de binnenkweek met kunstlicht van speciaal geselecteerde hybride variëteiten zullen wereldwijd blijven toenemen naarmate de markt voor hoogwaardige marihuana en hasjiesj groeit. Naarmate exotisch zaad meer en meer wordt verspreid naar commerciële teeltgebieden, hybridiseren geïntroduceerde variëteiten met gevestigde traditionele variëteiten. Bijgevolg worden de genetisch zuivere lokale landrassen besmet met geïntroduceerde genen en sterven ze uit. Hoewel Cannabis als geheel over de hele wereld bloeit en nog lang niet is uitgestorven, hebben we veel van de genetische diversiteit van de jaren zeventig en tachtig verloren, toen landrassen algemeen werden gekweekt door traditionele landbouwculturen in geïsoleerde geografische habitats en nieuwe zaadintroducties in het Westen uit buitenlandse bronnen regelmatig voorkwamen. In ruil daarvoor introduceerden westerse zaadkwekers (via marihuanakwekers en -smokkelaars) hun “verbeterde” hybride variëteiten in traditionele cannabisteeltculturen en werkten zo onbewust mee aan het uitsterven van hun favoriete landrassen.
Marijuana-gewassen voor binnengebruik, bij kunstlicht en in kassen worden nu meestal gekweekt uit vegetatief vermeerderde hybride BLD × NLD-stekken, en zaden worden zelden gebruikt, behalve om vervangende stekken te kweken. Dit beperkt de verbetering van het gewas door selectieve veredeling, omdat zaden zelden worden gebruikt of geproduceerd, en als gevolg daarvan stopt de seksuele voortplanting en stopt de evolutie of vertraagt deze zeker dramatisch. Sinsemillaveredelaars blijven echter doorgaan met het ontwikkelen van vroegrijpe en hoogproductieve variëteiten die kort en compact zijn voor gebruik in kweekruimtes en om detectie buiten te voorkomen. Sinds de jaren negentig worden binnengewassen van sinsemilla-marihuana gekweekt voor vermeend medisch gebruik, nu staten en lokale jurisdicties in Noord-Amerika en Europa medische cannabis steeds meer erkennen als een aparte kwestie naast recreatief gebruik en dienovereenkomstig wetgeving opstellen. De verspreiding van vegetatief geproduceerde klonen in kunstmatige omgevingen tijdens fase 6 vergrootte het bereik van Cannabis’s naar stedelijke gebieden waar water, elektriciteit, landbouwgrondstoffen en privacy allemaal gemakkelijk beschikbaar zijn. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat ten minste enkele drugscannabissoorten volledig zijn gedomesticeerd en dus volledig afhankelijk zijn geworden van de mens voor hun overleving en verspreiding. Het heeft ook de illegale productie van drugscannabis nog moeilijker te controleren gemaakt.
Meer van Cannabis: Evolutie en Etnobotanie:
- Hennepzaden als voeding voor de mens
Uittreksel uit Cannabis: Evolution and Ethnobotany (2016) door Robert Clarke en Mark Merlin met toestemming van University of California Press.
Gerelateerde video: Een vergunning voor industriële hennep verkrijgen
Abonneer je op ons YouTube-kanaal voor meer geweldige video's.
