(Voor details over het telen van vele andere groenten en fruit, bezoek onze Crop at a Glance collectie pagina).
Druiven met een lange levensduur kunnen in de meeste klimaten worden geteeld, mits u rassen kiest die geschikt zijn voor uw regio. In Minnesota gekweekte koudebestendige rassen kunnen temperaturen tot min 30 graden Fahrenheit overleven, terwijl ziektebestendige muscadine druiven uitblinken in warme klimaten met beperkte winterkou. Biologisch druiven telen is gemakkelijker in het droge westen dan in het vochtige oosten, waar ziektepreventie een hogere prioriteit heeft.
Druivensoorten om te proberen
Pitloze tafeldruiven leveren sappige bessen met een dunne schil op, die heerlijk zijn om vers te eten, te drogen als rozijnen of om sap van te maken.
Labrusca-druiven hebben wilde Noord-Amerikaanse druiven in hun stamboom, waardoor ze een gedurfde smaak hebben die ideaal is voor sap en gelei. Labrusca druiven verdragen de koude wintertemperaturen goed.
Muscadinedruiven groeien het best in een warm, vochtig klimaat en produceren zoete bessen met een robuuste, muskusachtige smaak die uitstekend geschikt is voor verse consumptie, sap, gelei of wijn.
Witte wijndruiven — die zijn ontstaan door kruising van Europese en Noord-Amerikaanse druiven — kunnen biologisch worden geteeld op gastvrije plaatsen. Witte wijndruiven rijpen eerder dan donkere, dus zijn ze de beste keuze waar de zomers kort zijn. Sommige rassen, zoals ‘Traminette,’, hebben slechts 110 dagen nodig van bloei tot oogst.
Rode wijndruiven hebben na de bloei 105 tot 140 dagen nodig om te rijpen, dus kies in koude klimaten voor vroeg rijpende rassen. Rode wijndruiven kunnen meer dan 30 pond per plant opleveren.
Wanneer druiven planten
Zet gekochte planten in het voorjaar 4 tot 6 weken voor de laatste vorst uit, wanneer de planten uit hun winterslaap komen. Druivenrassen die in containers worden gekweekt, kunnen tot het begin van de zomer worden geplant.
Hoe druiven planten
Druiven telen in de volle zon helpt om zoete, volle vruchten te ontwikkelen. De planten kunnen tientallen jaren fruit produceren als ze in diepe, vruchtbare grond staan die goed draineert. Graaf voor het planten al het vaste onkruid uit en vul de grond aan met ten minste 2 centimeter rijpe compost of ander hoogwaardig organisch materiaal. Als uw grond de neiging heeft zuur te zijn, gebruik dan lichte toepassingen van kalk of houtas om de pH-waarde te verhogen tot 5,6 à 6,2.
De meeste druiven moeten 7 tot 9 meter uit elkaar worden geplant, met een duurzaam hekwerk geïnstalleerd bij het planten. Geef de druiven na het planten grondig water en mulch het gebied onder de planten met 2 tot 4 centimeter houtsnippers of een andere organische mulch.
Druiven trossen en snoeien
Door het ontwerp van de lat en de snoeiwijze af te stemmen op de natuurlijke groeiwijze van de door u gekozen druiven, kunt u ziekten voorkomen en de productiviteit maximaliseren. In het algemeen produceren Concord-druiven en andere labrusca-rassen naar beneden gerichte takken uit lange stokken die een cascade van bladeren vormen, dus doen ze het het best op een hoog latwerk of een prieel. Ook muscadine-druiven zijn het gemakkelijkst te beheren op een rechthoekig traliewerk dat soms een “X traliewerk wordt genoemd.” Bij deze krachtige vruchten moet de snoei gericht zijn op het behoud van twee tot vier takken van 6 meter en het wegsnoeien van overtollige groei.
De meeste tafel- en wijndruiven produceren naar boven gerichte scheuten, dus een trellis met twee niveaus die de takken ondersteunt naarmate ze hoger worden, is het beste. Een hekwerk van dicht geweven draad verdient de voorkeur omdat het de wijnstokken goed ondersteunt als ze zwaar worden van de vruchten. Het snoeien van tafel- en wijndruiven moet agressief gebeuren — verwijder alle oude aangroei behalve geselecteerde vruchtuitlopers. Als u tafeldruiven op een prieel kweekt, kunt u iets minder snoeien als u een dik bladerdek wilt.
Snoei druiven in de late winter, voordat de knoppen beginnen te zwellen. Het eerste jaar na het planten concentreert u zich op het laten groeien van rechte, stevige stammen. Het trainen van de zijtakken begint in het tweede jaar, zodat de knoppen drie jaar na het planten klaar zijn om vruchten te dragen. Elk druivenras dat je kweekt zal anders reageren op verschillende snoeipraktijken, dus wees bereid om je methoden te verfijnen.
Oogst en opslag van druiven
Druiven zijn rijp als ze zoet smaken. Vroeg rijpende witte of rode rassen kunnen een maand eerder klaar zijn om te plukken dan later rijpende blauwe of zwarte druiven. Laat de druiven aan de wijnstok tot de bessen een witachtige bloei op de schil vertonen, maar haal ze binnen als er een periode van nat weer wordt voorspeld. Rijpe druiven barsten vaak na zware regenval.
Bewaar trossen ongewassen druiven in de koelkast, in plastic zakken om de vochtigheid te behouden. Verse of bevroren druiven kunnen worden verwerkt tot sap, gelei of wijn. Pitloze druiven zijn het gemakkelijkst te drogen tot rozijnen.
Druiven telen
Druiven kunnen gemakkelijk worden vermeerderd door in de late winter of het vroege voorjaar stekken van 6 inch te laten wortelen. De meeste stekken zullen binnen twee maanden wortel schieten en kunnen in hetzelfde groeiseizoen worden uitgezet. Druiven moeten altijd van stekken worden vermeerderd omdat ze niet uit zaad groeien.
Tips voor de preventie van ongedierte en ziekten
Alle druivenziekten kunnen deels worden voorkomen door zorgvuldig te snoeien en te mulchen. In alle gebieden kan echte meeldauw (herkenbaar aan witachtige vlekken op de bladeren) de planten verzwakken en de smaak van de druiven verminderen. Preventief spuiten met een oplossing van 1 deel melk op 5 delen water kan dit probleem minimaliseren.
De in het westen zeldzame schimmelziekte die bekend staat als “black rot” is een constante bedreiging voor oosterse druiven. De planten moeten vaak regelmatig worden besproeid met organische fungiciden op basis van koper, zelfs als de variëteit resistent is tegen de ziekte. Microbiële fungiciden op basis van Bacillus subtilis (zoals Serenade) kunnen ook aanzienlijke bescherming bieden.
In de Sun Belt moeten tuinders rassen kiezen die resistent zijn tegen Pierce’s Disease, een ziekte die veel voorkomt op bodems met een warm klimaat. Goede keuzes zijn ‘Black Spanish,’ ‘Blanc du Bois’ en ‘Victoria Red.’
Druivenbladeren behoren tot het favoriete voedsel van Japanse kevers, en de vruchten zijn een geliefd hapje van veel wilde vogels. Voor een goede bestrijding is het van essentieel belang dat de kevers al vroeg in het seizoen met de hand worden geplukt, en met tule kan men de planten beschermen tegen hongerige vogels.
Druiven in de keuken
Pitloze tafeldruiven zijn perfect als snack, kunnen worden toegevoegd aan salades of chutneys, of kunnen worden gedroogd als rozijnen. Alle soorten druiven geven hun sap af wanneer ze nauwelijks worden verhit voordat ze worden gekneusd en afgetapt. Koel druivensap ten minste 24 uur in, zodat het helder wordt, giet dan het sap af en gooi de wijnsteenkristallen op de bodem weg. Druivensap kan worden ingeblikt, ingevroren of verwerkt tot gelei of wijn.
Druiven leveren vezels, kalium en een aantal vitaminen en mineralen, maar hun echte voedingswaarde komt van fenolen en antioxidanten, die het meest voorkomen in donker gekleurde druiven. De antioxidanten in donkerpaars druivensap kunnen het functioneren van de hersenen verbeteren, en zowel sap als wijn gemaakt van donkere druiven zijn goed voor het hart.
Barbara Pleasant tuiniert in zuidwest Virginia, waar ze groenten, kruiden, fruit, bloemen en een paar gelukkige kippen kweekt. Neem contact op met Barbara door haar website te bezoeken.
