De meesten van ons hebben geen idee waar ons voedsel vandaan komt, laat staan van alle schakels van de keten die moeten worden gecoördineerd om ons dat voedsel te bezorgen. Boerenmarkten bieden het tegenovergestelde aan het winkelend publiek – een korte route van de boerderij naar de markt, directe relaties tussen boerderij en consument, en volledige transparantie onderweg. Als je vroeg genoeg op de markt bent, kun je zelfs de boer het product zien uitladen – arbeid die anders onzichtbaar is in de voedselvoorzieningsketen.
De “big” voedselvoorzieningsketen wordt geconfronteerd met een reeks uitdagingen en kwetsbaarheden om verschillende redenen: het is de taak om producten van tientallen en misschien zelfs honderden verschillende producenten samen te voegen, loopt via lange vrachtwagenroutes die door vele transportpartners worden beheerd, vereist ingewikkelde gegevensstromen, en moet rekening houden met een reeks temperatuurbehoeften tijdens het vervoer – om er maar een paar te noemen! Boerenmarkten zijn gevrijwaard van sommige van deze uitdagingen omdat ze een eenvoudig alternatief bieden: in plaats van een ingewikkelde bevoorradingsketen te beheren, waarom niet gewoon mensen in contact brengen met de dichtstbijzijnde voedselbronnen in hun eigen regio? Boerenmarkten zijn in wezen pop-up kruidenierswinkels, maar in tegenstelling tot kruidenierswinkels zijn ze niet gebonden aan een specifieke reeks producten, zijn ze niet afhankelijk van lange nationale transportroutes en hoeven ze niet langs knelpunten in havens – de veerkracht van boerenmarkten komt voort uit de fundamentele eenvoud en het gezond verstand van het model: het vergemakkelijken van directe transacties tussen boeren en kopers.
Een punt van veerkracht voor boerenmarkten is hun vermogen om producten van meerdere boeren te betrekken. De aanwezigheid van meerdere boeren geeft boerenmarkten een zekere redundantie in het aanbod, wat veerkracht biedt in het geval van een verstoring – als de ene boer’s oogst mislukt of een andere’s vrachtwagen het begeeft, zijn er nog steeds veel boeren op de markt. Ook heeft elke boerderij zijn eigen distributiemethode, in plaats van consolidatie – hoewel de boeren wat efficiëntie verliezen door het transport te delen, helpt het de boerenmarkten te beschermen tegen de kwetsbaarheid van het leggen van alle eieren in één mand.
Welke eventuele belemmeringen houden de boerenmarkten tegen?
Boerenmarkten lijden onder het groenwassen van de authenticiteit die zij belichamen; grote winkelketens pikken het merk “boerenmarkt” in om basisproducten te verkopen die de lange toeleveringsketen hebben doorlopen – dezelfde keten die de boeren uitbuit.
Exploitanten van boerenmarkten zijn zelf logistieke specialisten – zij beheren een ongelooflijke hoeveelheid complexiteit in verband met het inladen van verkopers.
Boerenmarkten hebben ook toegang nodig tot betaalbare, op de schaal afgestemde transactietechnologie. Hoewel sommige markten nog steeds met contant geld werken, leven we in een tijdperk van mobiele portemonnees, ApplePay, Venmo, en meer – onderzoek maakt duidelijk dat mensen meer kopen als ze creditcards gebruiken, en boeren moeten op grotere schaal toegang krijgen tot technologie die meerdere soorten transacties kan ondersteunen voor het gemak van hun klanten.
Verkopers op boerenmarkten zijn vaak kleine bedrijven, die moeite hebben om alleen via het retailkanaal van de boerenmarkt winstgevend te zijn. Ze moeten vaak diversifiëren naar andere kanalen, zoals Community Supported Agriculture shares (CSA's), groothandel of online verkoop, maar missen de efficiëntie om dat als individuele boeren te doen. Veel boerenmarkten in het hele land en in de hele wereld hebben hun historische wortels in de rol van groothandel en detailhandel – lokale kruideniers reden vaak met hun vrachtwagen naar de markt vóór de openingsuren en onderhandelden rechtstreeks met de boeren. De sleutel hier is het woord “direct” – nu de grote ketendistributeurs het voor het zeggen hebben, hebben kruideniers en andere lokale grootafnemers hun aankopen gedelegeerd aan tussenpersonen in plaats van op markten te kopen, en is de winstgevendheid van de boeren aangetast. Als steden en regio's moeten we nadenken over manieren waarop we de flexibiliteit van boerenmarkten en de directe steun van meerdere regionale landbouwbedrijven, die de beste biologische en duurzame praktijken toepassen, kunnen benutten om veerkrachtige groothandelsverkooppunten te creëren die de winsten van de landbouwbedrijven helpen verankeren.
