Krijg de primeur over enkele actuele milieuzaken — waaronder een hergebruikte fabriek in Chicago die duurzame verticale landbouwmethoden gebruikt, een onderzoek naar het falen van de Food and Drug Administration’s, nieuwe ontdekkingen over schimmelcommunicatie, en over het hoofd geziene vervuilde waterwegen.
Het is als geen andere boerderij die je ooit hebt gezien. De gewassen zijn sla, basilicum en microgroenten — jonge groenten die 1 tot 3 centimeter hoog zijn. Ze groeien in bakken die zich uitstrekken over een enorme ruimte. LED lampen werpen hun griezelig licht op de planten. Het meest verbazingwekkende is dat deze gewassen gedijen in een 97 jaar oude omgebouwde varkensverwerkingsfabriek in Chicago, The Plant genaamd.
Dit hergebruikte gebouw is de thuisbasis van vijf verticale boerderijen, een vorm van stadslandbouw die de nadruk legt op lokaal geteeld voedsel dat in ongerepte omstandigheden en zonder chemische meststoffen wordt verbouwd. John Edel, oprichter en directeur van Bubbly Dynamics LLC, het bedrijf dat eigenaar is van The Plant, zegt: “We noemen dit (The Plant) een verticale boerderij omdat we op meerdere niveaus groeien.”
Naast de verticale boerderijen heeft The Plant 19 andere voedselgerelateerde bedrijven, waaronder drie brouwerijen, een bakkerij, een kaasdistributeur, een koffiebrander en een chocolatier.
De processen die door de boerderijen in The Plant worden gebruikt zijn milieuvriendelijk. Edel legt uit: “Er is een mix van hydrocultuur en grondteelt in het gebouw. Een van de voordelen van het kweken in een gebouw is dat er geen insecten zijn.” Er hoeven dus geen pesticiden of herbiciden te worden gebruikt.
Maar dat is niet het enige voordeel van binnenshuis werken. Urban Eden, een van de boerderijen van The Plant, kweekt gewassen met behulp van aeroponics, waarbij de wortels van de planten in de lucht bungelen en mechanische apparaten ze met nevel besproeien. Aeroponics systemen gebruiken 95% minder irrigatie dan traditionele landbouw. En in de laboratoria van The Plant onderzoeken voedingswetenschappers ook mogelijke toepassingen van algen en cellulaire landbouw — het kweken van vlees en groenten op celniveau.
De bedrijven in The Plant hebben gesloten kringloopsystemen, waarbij producenten afvalproducten gebruiken om het productieproces van brandstof te voorzien. De Whiner Beer Company bijvoorbeeld, gevestigd op de eerste verdieping van The Plant, gebruikt ingrediënten die bij de bierproductie worden gebruikt om brood te bakken en compost van te maken.
U kunt meer te weten komen over dit unieke landbouwcentrum op Inside The Plant.
–Christopher Johnson
Wie en wat wordt getroffen door de vogelgriep?
Een zeer pathogene stam van de vogelgriep heeft zich dit jaar via vogelpopulaties over de Verenigde Staten verspreid. Vanaf dit schrijven zijn volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) ongeveer 40 miljoen pluimveevogels getroffen. Dit heeft geleid tot het massaal ruimen van kuddes om de verspreiding tegen te gaan. Voor mensen heeft het virus tot nu toe weinig fysieke bedreiging gevormd, met slechts één bij de CDC gemeld geval, maar veel wetenschappers en regeringen maken zich zorgen over een mogelijke verspreiding naar mensen. Er zijn veel aanwijzingen dat de intensieve pluimveehouderij het risico op meer en gevaarlijkere stammen van de vogelgriep verhoogt.
De verspreiders lijken trekkende watervogels te zijn, vooral eenden. Zangvogels lopen weinig risico om de ziekte op te lopen en te verspreiden, dus het is niet nodig de voederbakken weg te halen, maar iedereen met kippen moet letten op tekenen van de ziekte. Let op een verminderde eetlust en eierproductie en een opgezwollen kop. De zekerste manier om het te weten is de dieren naar een laboratorium te brengen en ze te laten testen.
Wie eieren koopt, kan hoge prijzen verwachten. De prijzen bereiken net de vorige piek veroorzaakt door de laatste vogelgriepuitbraak (2015). Deze uitbraak is erger, dus de kosten van eieren kunnen blijven stijgen.
–Joe Scott
Onderzoek onthult dat FDA zich meer richt op medicijnen dan op voedsel
Volgens een maandenlang onderzoek van Politico heeft de Food and Drug Administration (FDA) gefaald op de helft van haar naamgenoot: Het is allemaal medicijnen en geen voedsel administratie. Blijkbaar, volgens het onderzoek, vergissen zelfs de commissarissen van het agentschap zich soms en zeggen ze dat de “F” staat voor “federal.”
Een van de meest potentieel schadelijke tekortkomingen van het agentschap is zijn onvermogen om normen vast te stellen voor landbouwwater om bepaalde verontreinigingen uit verse producten te houden. Het agentschap kreeg de opdracht een dergelijke norm vast te stellen door een voedselveiligheidswet, die werd aangenomen in de nasleep van een dodelijke E. coli uitbraak in 2006. Het agentschap heeft het geprobeerd, maar volgens Politico was het beleid van 2015 te ingewikkeld en gebaseerd op verouderde wetenschap. Het is niet blijven hangen.
Politico‘s stuk van meer dan 8000 woorden biedt tal van voorbeelden van de tekortkomingen van de FDA’s met betrekking tot de bescherming van ons voedsel, maar de verklaring kan worden teruggebracht tot structurele problemen binnen de organisatie. Het vertelt het verhaal van een logge bureaucratie die nog disfunctioneler is geworden door concurrentie binnen de afdelingen. Dus, wat moet een gemiddelde burger doen met deze informatie?
In de nasleep van COVID-19 is de asymmetrie van de FDA’ alleen maar erger geworden. Zodra we ziek worden, is de FDA er voor ons. Tot dan, staan we er misschien alleen voor.
Lees het volledige FDA onderzoek van Politico.
–Joe Scott
School on Growing biedt een cursus eten aan
Wat heeft biologische landbouw voor zin als er geen markt is voor biologische producten? Het Rodale Institute heeft een lange geschiedenis in het helpen van boeren bij de omschakeling naar biologische praktijken, maar nu biedt het ook een cursus aan over biologische consumptie.
Zoals veel milieuactivisten hun energie hebben gericht op het beïnvloeden van de productiekant van de economie, of “systeemverandering,” erkent deze nieuwe cursus van Rodale dat het “systeem” eigenlijk tweerichtingsverkeer is. Als activisten bijvoorbeeld federale regelgeving willen die regeneratieve landbouwpraktijken stimuleert, dan moeten ze helpen de volkswil daarvoor te creëren.
De cursus, getiteld “Being a Regenerative Consumer,” is eenvoudig, met boeiende video's. Het geeft een basisoverzicht van wat regeneratieve biologische landbouw is en waarom het belangrijk is voor de gezondheid van de consument. Voor een deel lijkt de cursus een promotie voor Rodale’s eigen voedsellabel, Regenerative Organic Certified. Dit label voegt twee criteria toe aan het U.S. Department of Agriculture Certified Organic label: dierenwelzijn en sociale rechtvaardigheid (hoe werknemers worden behandeld en betaald).
Verder geeft de laatste video vijf tips om een biologische consument te zijn. Sommige daarvan zijn specifiek gericht op consumenten die biologische producten te duur vinden. Eén nieuwe tip: probeer biologisch te tuinieren.
Leer meer en schrijf je in voor de cursus regeneratieve consumptie bij Rodale Institute.
–Joe Scott
Washington State besluit behoud te verkopen
Het Washington State Department of Natural Resources (DNR) zet 10.000 hectare bos opzij om te verkopen als koolstofcompensatie, wat betekent dat het land zal worden verkocht aan mensen die er helemaal niets mee willen doen. Ze willen het gewoon laten liggen.
In een opiniestuk in The Seattle Times betoogt Kevin Van De Wege, senator van de staat Washington, dat de DNR handelt in strijd met zijn fiduciaire verantwoordelijkheid tegenover de gemeenschappen die afhankelijk zijn van fondsen die worden gegenereerd door de verkoop van kaprechten in staatsbossen. Maar de commissaris voor openbare gronden achter het besluit, Hilary Franz, gelooft dat de verkoop van deze carbon offsets “tientallen miljoenen dollars zal opleveren,” volgens een rapport van The Associated Press. Als Franz gelijk heeft, dan lijkt het erop dat de markt voor koolstofcompensatie sommige bossen ongemaaid waardevoller maakt dan gekapt.
Wat de koolstofuitstoot betreft, is de vraag ‘helpen koolstofcompensatieprogramma's echt om vervuiling tegen te gaan‘ nog steeds niet beantwoord. In navolging van de meest gehoorde kritiek op compensatieprogramma's stelt Van De Wege dat deze programma's industriële vervuilers in staat stellen te blijven vervuilen;
–Joe Scott
Kijk eens wie er nu praat: Paddenstoelen?
Het onderzoek naar de taal van dieren heeft een rijke geschiedenis. In de jaren 1970 won Karl von Frisch de Nobelprijs voor zijn studie van het ritme van bijen’s billen en het ontcijferen van een precieze taal uit hun “waggeldansen.” Nu, in een publicatie in Royal Society Open Science, beweert onderzoeker Andrew Adamatzky te hebben ontdekt dat zelfs paddenstoelen een taal hebben.
Tijdens experimenten stak Adamatzky een reeks elektroden in voorwerpen die gekoloniseerd waren door bepaalde schimmels, zoals een stok of een emmer. Gedurende uren mat hij pieken in elektrische signalen die leken op woorden.
Het onderzoek bouwt voort op een groeiend begrip van de rol van schimmels in bossen — niet alleen in het afbraakproces, maar in een symbiotische relatie die de communicatie tussen bomen vergemakkelijkt wanneer zij zich aanpassen aan bedreigingen, zoals insecten of ziekten. Dus, als de paddenstoelen luisteren en reageren, en er valt een boom in het bos, kan er inderdaad iemand in de buurt zijn om het te horen.
–Joe Scott
Nieuw rapport beschrijft zwakke punten in de Clean Water Act
Op de 50ste verjaardag van de Clean Water Act trekt een non-profit, opgericht door een groep voormalige advocaten van het Environmental Protection Agency, aan de bel over de vervuilde waterwegen in Amerika’. In een vernietigend rapport constateert het Environmental Integrity Project dat van alle geteste rivieren en beken in het land ongeveer de helft “impaired,” wat betekent dat je ziek wordt als je erin zwemt of er vis van eet.
De Clean Water Act vereist dat staten om de 6 tot 10 jaar verslag uitbrengen over hun waterwegen, maar door gebrek aan financiering en inconsistente normen in de verschillende staten worden niet alle waterwegen getest. Bij de laatste rapportage werd slechts 27% van de rivieren en beken in het land getest.
Het rapport wijst op een belangrijke zwakte in de Clean Water Act: een gebrek aan handhaving voor runoff, of “non-point source,” vervuiling. Dit betekent dat de wet tanden heeft als het gaat om fabrieken die verontreinigende stoffen afvoeren, maar het heeft niets te maken met de afvloeiing van meststoffen, zoals die bijdraagt aan de jaarlijkse dode zone bij de monding van de Mississippi, of de afvloeiing van straten, zoals die welke de zalm in de staat Washington doodt.
Lees het volledige Clean Water Act rapport op Environmental Integrity.
–Joe Scott
